Zdiagnozować wadę

Do niedawna badano słuch niemowląt w reakcji na głośne dźwięki. Obecnie stosuje się metody obiektywne, to znaczy takie, których wynik nie jest zależny od stanu ogólnego i wieku dziecka.

•    Otoemisja akustyczna. Badanie polega na rejestracji odpowiedzi powstających w uchu wewnętrznym w reakcji na dźwięki.

•    Rejestracja wywołanych potencjałów słuchowych pnia mózgu. Mogą one być zarejestrowane za pomocą małych elektrod umieszczonych na skórze głowy dziecka. Obydwa badania są bezpieczne dla malca i niebolesne.

Nieprawidłowe wyniki są notowane u kilku, kilkunastu procent badanych, co nie oznacza, że wszystkie te dzieci mają
trwały niedosłuch. Często w uchu zalega maź albo wody płodowe, albo też rozwija się stan zapalny. Te dzieci wymagają leczenia otolaryngologicznego, by w przyszłości uniknąć poważnych problemów z przewlekłymi zapaleniami uszu, które też mogą powodować niedosłuch.

Nawet niewielki niedosłuch może powodować opóźnienie lub nieprawidłowy rozwój mowy dziecka, Jednak wczesne wykrycie wady słuchu i podjęcie rehabilitacji dają szansę, by malec rozwijał się prawie tak jak rówieśnicy.

W Polsce 1-2 dzieci na 1000 rodzi się z głębokim ubytkiem słuchu. U kolejnych 2-3 można się spodziewać wystąpienia uszkodzeń lżejszego stopnia. Nawet niewielka wada słuchu u malca może zaburzyć rozwój jego mowy. Szczególnie ważny jest okres pierwszych miesięcy życia. Poważne wady słuchu, występujące w okresie opanowywania mowy, uniemożliwiają jej rozwój także w przyszłości.

Pod szczególną kontrolą są maluchy, u których występuje niedosłuch w rodzinie, których matki w czasie ciąży chorowały np. na różyczkę, cytomegalię, opryszczkę, toksoplazmozę, grypę, maluchy urodzone przed 33. tygodniem ciąży, z masą ciała poniżej 1500 g, które musiały przebywać w inkubatorze powyżej 10 dni, a także po tzw. trudnym porodzie lub gdy wystąpiły ciężkie zakażenia wymagające leczenia silnymi antybiotykami.

Wada słuchu może również ujawnić się dopiero u starszego dziecka. Zaburzenia słuchu zwykle spowodowane są chorobami, np. zapaleniem opon mózgowych, urazami, przewlekłymi zapaleniami uszu, chorobami neurologicznymi, a także infekcjami przetrwałymi z okresu ciąży.