Osteoporoza, czyli zrzeszotnienie kości, polega na ubytku substancji mineralnych i macierzy kostnej. Na schorzenie to cierpi wiele milionów ludzi. U mężczyzn do 80 roku życia choroba ta nie stwarza większych problemów. U kobiet natomiast już około 70 roku zanik substancji mineralnych wynosić może aż 30%. Główną przyczyną osteoporozy jest brak aktywności fizycznej. Podjęcie zaś ćwiczeń jest bodźcem do regeneracji tkanki kostnej.

U mężczyzn zanik substancji mineralnych w kościach wynosi około 0,4 % rocznie i rozpoczyna się w wieku lat 50. U kobiet zaś proces ten trwa już od 30 roku życia i przebiega znacznie szybciej, początkowo w tempie 1% rocznie, a w okresie pierwszych pięciu lat po klimakterium 2 – 3 %. Złamania kości biodrowych zdarzają się 50 razy częściej kobietom w wieku lat 70 niż czterdziestolatkom.

Rozwój tkanki kostnej uzależniony jest od wielkości i rodzaju obciążeń, jakim dana kość podlega. Podnoszący ciężary mają np. bardzo mocny kościec obręczy brakowej, tenisiści zaś – ramienia. Na szczęście tkanka kostna w każdym wieku reaguje podobnie na wywierany na nią nacisk, toteż podjęcie ćwiczeń nawet przez ludzi starszych w znacznym stopniu poprawia ich stan. Młodym kobietom, w celach zapobiegawczych, wystarczy program treningu na średnim poziomie. Starsi ludzie powinni ćwiczyć trzy razy w tygodniu.

Pamiętajmy o wapniu
Wraz z wiekiem zmniejsza się zdolność organizmu do wchłaniania wapnia. Po czterdziestce tracimy go więcej, niż przyjmujemy. Badania wykazały również, że niedobór wapnia w diecie pięciokrotnie zwiększa ryzyko zapadnięcia na osteoporozę. W miarę upływu lat zatem, powinniśmy spożywać jak największe ilości potraw zawierających ten pierwiastek. Optymalna dawka dzienna wynosi 1,5 g, czyli tyle, ile zawiera 1 1 mleka. Nabiał jest najlepszym źródłem wapnia, pod tym względem warzywa zdecydowanie mu ustępują.

Z biegiem lat ludzie się starzeją. Jednakże kiedy byliśmy młodzi, upływ czasu oznaczał dla nas coś wręcz przeciwnego -rośliśmy i stawaliśmy się coraz sprawniejsi. Procesy zużywania się naszych organizmów były wówczas niwelowane przez naturalną zdolność do samoregeneracji. Z czasem jednak zjawiska szkodliwe zaczęły występować częściej, pozostawiając za mało czasu na naprawę i powodując opadanie z sił.

Podjęto badania nad kodem genetycznym odpowiedzialnym za proces starzenia się danego organizmu. Stwierdzono, że kod, który decyduje o rozwoju danego osobnika w młodości, zawiera też instrukcje odnośnie jego starości. W nim właśnie w chwili obecnej uczeni starają się znaleźć klucz do wzmocnienia naszych zdolności do regeneracji.

Wielu uczonych uważa, że zegar biologiczny człowieka ma charakter hormonalny. Inni sądzą, że znajduje się w jądrze komórkowym, pomiędzy łańcuchami genów. Dynamiczny rozwój genetyki wraz z osiągnięciami w dziedzinie transplantacji genów, postępy endokrynologii i gerontologii doprowadzą być może do znalezienia sposobów na przywrócenie nam zdolności do samoregeneracji, jaką mieliśmy za młodu.

Wiek to nie wszystko. Dobre zdrowie zależy od właściwego odżywiania się.