We wczesnym stadium rak trzonu macicy nie daje żadnych objawów. Objawy pojawiają się zwykle wtedy, gdy nowotwór zaczyna rosnąć, jednak 5% chorych kobiet dowiaduje się, że ma raka macicy, dopiero gdy dojdzie już do przerzutów. Objawami tego schorzenia mogą być:
♦ Nieprawidłowe krwawienia z pochwy. Przed menopauzą oznacza to bardzo obfite miesiączki lub krwawienia między miesiączkami. Może to być każde krwawienie z dróg rodnych u kobiety w okresie menopauzy, z wyjątkiem krwawień występujących w wyniku stosowania hormonalnej terapii zastępczej (HTZ). U kobiet po menopauzie stosujących HTZ mogą występować krwawienia podobne do krwawień miesięcznych, które często maskują objawy raka macicy. O każdym nietypowym lub obfitym krwawieniu z dróg rodnych powinnaś poinformować swojego lekarza.
♦ Upławy; od różowych, wodnistych do gęstych brązowych o intensywnym, przykrym zapachu.
♦ Powiększenie macicy stwierdzone w czasie badania ginekologicznego.
♦ Niespodziewana utrata wagi, osłabienie, ból w dole brzucha, plecach i nogach. Objawy te pojawiają się przy zaatakowaniu sąsiednich narządów przez nowotwór lub gdy występują przerzuty.
W ciągu każdego miesiąca u kobiet w okresie reprodukcyjnym błona śluzowa macicy przygotowuje się do przyjęcia zapłodnionej komórki jajowej. Jeśli nie dochodzi do zapłodnienia, warstwa ta jest wydalana w czasie miesiączki. Po menopauzie komórki błony śluzowej narażone są na zrakowacenie. Na szczęście większość form raka macicy rozwija się powoli i jest podatna na leczenie.
Medycyna konwencjonalna daje szansę wyleczenia raka trzonu macicy u większości kobiet. Decyzja o sposobie leczenia zależy od stadium choroby, wieku pacjentki i jej ogólnego stanu zdrowia.
Zabieg chirurgiczny jest podstawowym postępowaniem w przypadku raka trzonu macicy, który nie zdążył dać jeszcze odległych przerzutów ani rozprzestrzenić się poza macicę. We wczesnym stadium wykonuje się zwykle pełną histerektomię (całkowite wycięcie macicy, szyjki, jajników i jajowodów). W przypadkach niezaawansowanych tak rozległy zabieg może być wystarczający do wyleczenia i prawdopodobnie można także w ten sposób zapobiec nawrotom. Jeśli choroba rozprzestrzeniła się poza macicę, pacjentka po zabiegu jest kierowana na radioterapię. Celem wykonywania naświetleń jest zniszczenie pozostających po operacji komórek rakowych. Niektórzy lekarze kierują pacjentki na radioterapię nie dlatego że rak jest bardzo zaawansowany, ale dlatego że guz nowotworowy ma duże rozmiary.
Pacjentki z licznymi przerzutami zwykle leczone są hormonalnie; powinno to zwolnić rozrost raka. W celu zmniejszenia liczby i rozmiarów przerzutów pomocne mogą być również chemoterapia i radioterapia. Tymi metodami rzadko osiąga się całkowite wyleczenie, ale przedłużają życie i zmniejszają nasilenie objawów. Jeśli uda się w ten sposób zniszczyć odległe przerzuty i ograniczyć raka wyłącznie do narządów moczowo-płciowych, możliwa staje się interwencja chirurgiczna.
Pacjentki, u których stwierdzono cofnięcie się objawów, co kilka miesięcy wymagają badań kontrolnych (przez kilka lat). Jeżeli choroba nawraca, to dochodzi do tego zwykle w ciągu 3 lat. Szybko zauważony nawrót choroby może być leczony za pomocą intensywnej radioterapii lub kolejnej operacji.
Pacjentki powinny uczestniczyć w spotkaniach grup wzajemnej pomocy, aby łatwiej dawać sobie radę z kłopotami emocjonalnymi. Poradnictwo psychologiczne bywa szczególnie korzystne dla kobiet w wieku przedmenopauzalnym, popadających po operacji usunięcia macicy w depresję.
Co roku zgłaszaj się na badanie cytologiczne, poddawaj się także badaniu ginekologicznemu. Jeżeli jesteś w wieku reprodukcyjnym, przedyskutuj wszystkie za i przeciw przyjmowania pigułek antykoncepcyjnych. W każdym wieku kontroluj swoją wagę i zachowuj sprawność fizyczną (regularnie ćwicząc i stosując dietę niskotłuszczową).